Η Telltale Games μετά το The Walking Dead season 1 μας άφησε με τις καλύτερες εντυπώσεις. Είναι η εταιρία που κατάφερε με επιτυχία να καταφέρει αυτό που ο David Cage αποτυχημένα προσπαθεί εδώ και πολλά χρόνια, να δείξει μια καλή interactive ιστορία, μέσω quick time events (ή qtes).
Η πρώτη σεζόν του The Wolf Among Us είναι μία ακόμα εισαγωγή στα adventure games βαριά βασισμένα στην ιστορία και τοποθετείται πριν την ιστορία των κόμικ Fables της DC. Όπως και στα βιβλία, πρωταγωνιστής είναι ο Big Bad Wolf που προσπαθεί να αφήσει πίσω του της σκοτεινές του μέρες ως κακός λύκος που γκρέμιζε σπίτια και έτρωγε ανθρώπους. Πλέον γνωστός ως Bigby, είναι ο σερίφης της Fabletown, της πόλης όπου όλοι οι ήρωες που γλίτωσαν απ’ τον κόσμο τον παραμυθιών (ή αλλιώς Fables) έχουν βρει καταφύγιο και κρύβουν την εμφάνιση τους με ένα ξόρκι, το Glamour που τους δίνει την εμφάνιση θνητών. Όσοι αρνούνται το ξόρκι καταλήγουν στην «Φάρμα», την φυλακή των Fables. Οι ήρωες όμως δεν είναι τα γλυκά και καλά πλάσματα που έχουμε συνηθίσει στα βιβλία. Είναι βίαιοι, κακοί και «βρώμικοι» και ο Bigby είναι αυτός που τους εμποδίζει απ’ το να σκοτώσουν ο ένας τον άλλο. Γενικά η Fabletown είναι ένα γκέτο γεμάτη βία και έγκλημα και μέσα σε αυτά, ένας δολοφόνος ξεκινά μία σειρά φόνων-μηνύματα προς τον Bigby.
Το αστείο και καλό μέρος της ιστορίας είναι ότι όσο χαζό κι αν ακούγεται, το Wolf Among Us καταφέρνει να ισορροπήσει το σχεδόν αστείο «βασικό» σενάριο με μια πολύ καλογραμμένη και σκοτεινή ιστορία. Καταφέρνει να δείξει σε τεράστιο βάθος τους χαρακτήρες που παρουσιάζει. Χαρακτήρες κλασικών παραμυθιών παρουσιάζονται στην σκοτεινή τους πλευρά και το καταφέρνουν με απόλυτη επιτυχία! Η ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων είναι ρεαλιστική και η ιστορία όλων είναι καλογραμμένη, πειστική και βγάζει νόημα στο πως έχουν καταλήξει να είναι τώρα. Επίσης η πορεία της ιστορίας, μέσα στις δύο ώρες διάρκειας του επεισοδίου καταφέρνει να σε ρίξει σε ένα ακόμα πιο σκοτεινό περιβάλλον απ’ αυτό στο οποίο ξεκινάς. Η αρχή του επεισοδίου πραγματικά μπορεί να χαρίσει και γέλιο αν κάποιος εκτιμήσει την άψογη ισορροπία του παιχνιδιού μεταξύ σοβαρού και αστείου, γέλιο το οποίο κόβεται «μαχαίρι» μέχρι το τέλος του επεισοδίου.
Από μεριάς gameplay το παιχνίδι είναι ίδιο με το The Walking Dead (το καλό, όχι την αηδία που βασίστηκε στην σειρά). Η δράση εκτελείται μέσο qtes τα οποία λειτουργούν καλά αλλά προφανώς δεν θα ικανοποιήσουν αυτούς που ψάχνουν ένα παιχνίδι γεμάτο δράση. Το παιχνίδι όμως δεν βασίζεται σε αυτό. Το βασικό gameplay του παιχνιδιού είναι η επιλογή διαλόγων και οι επιλογές γενικά. Υπό την πίεση χρόνου είσαι αναγκασμένος/η να επιλέξεις κάτι το οποίο έχει την δυνατότητα να αλλάξει την πορεία ολόκληρου του παιχνιδιού, την σχέση σου με τους υπόλοιπους χαρακτήρες και την εξέλιξη του δικού σου χαρακτήρα. Οι επιλογές είναι πάντα τέσσερις και ο χρόνος που σου δίνεται για να απαντήσεις είναι ανάλογος στην σοβαρότητα και βαρύτητα της κάθε επιλογής.
Η πίεση όμως αυτών των επιλογών, γεμίζουν το παιχνίδι με την αδρεναλίνη που θα είχε αν ήταν κυρίως παιχνίδι δράσης. Αλλά θέλουμε όντως κι άλλα παιχνίδια δράσης? Δράση στα βιντεοπαιχνίδια συμαίνει ο χαρακτήρας σου να σκοτώνει ορδές εχθρών. Αλλά αυτός δεν είναι τρόπος για να πει κάποιος μία καλή ιστορία. Τουλάχιστον όχι πάντα. Πχ. Το “The Last of Us” δικαιολογεί καλά την επιλογή του φόνου στα μέσα στην ιστορία και μάλιστα πολύ καλά. Σε περιπτώσεις όμως σαν το Bioshock Infinite που ήταν φανερά μία προσπάθεια κυκλοφορίας μιας καλής ιστορίας, η δράση και ο φόνος καταστρέφει τον βασικό σκοπό του παιχνιδιού (στην περίπτωση του Bioshock καταστρέφει την αντιρατσιστική και αντιπολεμική φύση του παιχνιδιού). Γι’ αυτό και στο The Wolf Among Us, αυτός ήταν ένας απόλυτα ταιριαστός τρόπος να παιχτεί το παιχνίδι χωρίς να καταστραφεί το βασικό νόημα της ιστορίας, το οποίο είναι η έντονη προσπάθεια ενός παλιά βίαιου χαρακτήρα να γίνει καλός και αρεστός στους υπόλοιπους και να αφήσει πίσω την βίαιη πλευρά του αντιμετωπίζοντας παράλληλα μία βίαιη πραγματικότητα.
Η πραγματικά μεγάλη βελτίωση απ’ το The Walking Dead είναι
τα γραφικά. Ο χρωματισμός και η υφή έχει πραγματικά βελτιωθεί χωρίς όμως να
κάνει τα κλασικά γραφικά που μοιάζουν σαν να βγήκαν από κόμικ της telltale. Βέβαια καλό θα ‘ταν
να επισημάνουμε πως ο χρωματισμός στο Walking Dead ήταν
μουντός λόγω του post-apocalyptic σεναρίου. Εδώ, απ’ την στιγμή που δεν βρισκόμαστε σε έναν ερειπωμένο κόσμο ο χρωματισμός
είναι πιο έντονος και θα μπορούσα να πω, τα γραφικά γενικά πιο «αρτιστικά»
κάνοντας το όντως πιο παραμυθένιο. Βελτιωμένο επίσης είναι και το soundtrack, που αν και είναι
περιορισμένο, ταιριάζει απόλυτα με τον χαρακτήρα του παιχνιδιού.
Στο παιχνίδι υπάρχουν επίσης τα βιβλία των Fables που ξεκλειδώνονται κατά την διάρκεια του παιχνιδιού και κάποια απ’ αυτά ξεκλειδώνονται ανάλογα με τις επιλογές που παίρνεις. Αυτά τα βιβλία δίνουν την δυνατότητα να διαβάσει κάποιος για το παρελθόν των χαρακτήρων που παρουσιάζονται στο παιχνίδι, πως βρέθηκαν στην Fabletown και πως τους τα έχει φέρει η ζωή τώρα. Έξυπνη προσθήκη και εξαιρετικός μηχανισμός ώστε να παρουσιαστεί το background story χωρίς να χρειαστούν επιπλέον σκηνές και γενικά να αυξηθεί η διάρκεια του παιχνιδιού για πράγματα που κάποιους μπορεί να μην τους ενδιαφέρει καν. Τα βιβλία αυτά είναι προσβάσιμα στο μενού παύσης του παιχνιδιού.
Αυτό είναι το The Wolf Among Us. Σκοτεινό, βίαιο, καλογραμμένο, όμορφο, γεμάτο ενδιαφέροντες χαρακτήρες και αυτό ήταν μόνο το πρώτο επεισόδιο. Πραγματικά έχουμε πολλά να περιμένουμε απ’ αυτό το παιχνίδι. Αλλά εδώ «πέφτει» και το πρόβλημα. Πρέπει να περιμένουμε για την συνέχεια της ιστορίας.
Ένα μένει να κάνετε. Πηγαίνετε στο Steam και αγοράστε αυτό το εξαιρετικό παιχνίδι!
The Wolf Among us- Episode 2: Smoke and Mirrors
Τέσσερις μήνες πήρε την Telltale να κυκλοφορήσει το δεύτερο επεισόδιο του Wolf. Κάθε μέρα έμπαινα στα φόρουμ και στην σελίδα του παιχνιδιού αναμένοντας την πολυπόθητη κυκλοφορία του που φαινόταν να μην έρχεται ποτέ. Με το δυνατό τέλος, που έφερε την αγωνία στα ύψη, του πρώτου επεισοδίου ανυπομονούσα για το δεύτερο, αλλά δεν περίμενα να πάρει τόσο. Γενικά δικαιολογώ σε αυτό το θέμα την εταιρία, αφού ο χρόνος ήταν πιεσμένος και παράλληλα ετοιμάζονταν για την κυκλοφορία του Walking Dead Season 2 (που τα σπάει), αλλά ήταν αδικαιολόγητο το ότι σε ένα τόσο μεγάλο διάστημα έδιναν ελάχιστες πληροφορίες για την παραγωγή του επεισοδίου. Το κοινό πραγματικά δεν ήξερε πότε να το περιμένει και αυτό δεν είναι καλό δείγμα εταιρίας και χωρίς να ξέρουμε τους λόγους καθυστέρησης του επεισοδίου, δεν μπορούμε και να κρίνουμε. Χαλάλι όμως. Μία «ηλιόλουστη» μέρα του Φλεβάρη (η 4η για να ‘μαστε ακριβής) το επεισόδιο έφτασε κι εγώ με μανία «χύθηκα» στον κόσμο της Fabletown.... Και ήταν τέλεια.
Το επεισόδιο ξεκίνησε ακριβώς μετά τα γεγονότα του πρώτου και δεν άργησε να μου τραβήξει την προσοχή. Βασικά τα πρώτα δευτερόλεπτα το έκαναν. Όπως και στο προηγούμενο κομμάτι της ιστορίας, έτσι και τώρα, όλα υπήρχαν σε μία τέλεια χημεία μέσα στον κόσμο που «ανάπλασε» η Telltale.Υπέροχα και μοναδικά γραφικά, τέλειο και ιδιαίτερο σε θέμα στυλ και με ένα απ τα ανώτερα γραμμένα σενάρια που μπορεί να ελπίσει κανείς από βιντεοπαιχνίδια, το Wolf σε «παίρνει απ’ τα μούτρα» και σου παρουσιάζει έναν σκοτεινό και βάναυσο κόσμο τον οποίο πρέπει να φέρεις σε ειρήνη.
Το Smoke and Mirrors δεν έχει εισαγωγή. Δεν μας παρουσιάζει τίποτα απλά μας ρίχνει στην συνέχεια των γεγονότων του προηγούμενου επεισοδίου και στην ψυχολογία των χαρακτήρων και πως αντιμετωπίζουν την κατάσταση. Είναι σκοτεινό, θλιβερό, έντονο και αγχώδες και το μυστήριο που πρέπει να λύσεις βρίσκεται υπό πίεση καθώς θέτει σε κίνδυνο χαρακτήρες κοντά στον Bigby και συνήθως συμπαθείς προς εσένα. Το επεισόδιο βασίζεται κυρίως στην έρευνα και στην λύση του μυστηρίου και λειτουργεί τέλεια. Υπήρχαν σημεία που πραγματικά ένιωσα σαν ντετέκτιβ σε αστυνομική σειρά του ’80. Οι περισσότερες σκηνές είναι εξετάσεις σημείων εγκλήματος και ανακρίσεις υπόπτων ή χαρακτήρων που έχουν σύνδεση (έμμεσα ή άμεσα) με κάποια απ’ τα εγκλήματα που μελετάς. Το ένα μετά το άλλο στοιχείο σε οδηγούν σε συμπεράσματα που βγάζουν νόημα και συνεχίζουν τέλεια την ιστορία χωρίς να σου δίνουν την αίσθηση ότι δεν ξέρουν που να την πάνε και πιστέψτε με, το επεισόδιο «χτίζει» το τέλος του με τόσο έξυπνο και δημιουργικό τρόπο, δίνοντας μικρά στοιχεία και «κλείνοντας το μάτι» κάθε λίγο για το τι πρόκειται να έρθει, που στο τέλος του δεν μπορείς παρά να παραδεχτείς ότι οι writers της Telltale είναι ευφυΐες. Είναι απίστευτο το πώς καταφέρνουν να συνδυάζουν ένα τέλεια γραμμένο μυστήριο δένοντας σε παράλληλα με τους χαρακτήρες του παιχνιδιού και το πώς παρουσιάζουν την εσωτερική διαμάχη στον πρωταγωνιστή, πως χειρίζεται την κατάσταση στην οποία βρίσκεται και πως προσπαθεί να κρατήσει τον βίαιο χαρακτήρα του απ’ το να βγει στην επιφάνεια, ενώ οι καταστάσεις τον πιέζουν στο να γίνει βίαιος για να φτάσει στην λύση του μυστηρίου.
Απλά ευφυές και μοναδικό το Wolf Among Us μέσα σε 4 ώρες παιχνιδιού κατάφερε να γίνει ένα απ τα αγαπημένα μου όλων των εποχών. Ας ελπίσουμε να συνεχίσει έτσι (και να μην περιμένουμε άλλους τέσσερις μήνες).
Θετικά: + Εξαιρετική ιστορία
+ Όμορφα γραφικά
+ «Γεμάτοι» Χαρακτήρες
+ Δυνατοί διάλογοι
+ Δίνει την αίσθηση της πίεσης κάθε φορά
που πρέπει να κάνεις μια επιλογή.
+ Καλό soundtrack
Αρνητικά: - Πρέπει να περιμένουμε για το επόμενο
επεισόδιο!
*Το review
θα
ανανεώνεται μετά από την κυκλοφορία κάθε επεισοδίου της σεζόν. Να έχετε το νου
σας!*
© www.pc-maniacs.com
I would like to thank Telltale Games for for providing me a key of the game, for the needs of this review.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου